Op maandag 21 februari werd ik plots gebeld door iemand van de politie die zich voorstelde als Nico Lefferts en die aangaf in gesprek te willen met mij als onderdeel van AFA Noord over de komende verkiezingen en te verwachten spanningen tussen partijen als het Forum voor Democratie en ons als antifa beweging.
Als gevolg van zijn werkzaamheden voor de klimaatactiegroep Extinction Rebellion (XR) werd een werknemer van Defensie benaderd door inlichtingendiensten. Als klap op de vuurpijl werd zijn geweldloze inzet voor XR fel ingeperkt door Defensie.
Op 5 december 2016 maakte Tom Middendorp, op dat moment Commandant der Strijdkrachten, zich zorgen over de klimaatverandering en de wijze waarop Defensie daarmee omgaat. „De tijd is voorbij dat klimaatverandering een hobby is voor natuurliefhebbers of boomknuffelaars”, zei hij bij de NOS (05-12-2016).
De Dienst Regionale Informatieorganisatie (DRI), Eenheid Rotterdam, benaderde in het voorjaar van 2019 een politicus annex klimaatactivist om informatie met hen te delen.
In het voorjaar van 2019 trof ik een brief aan op de deurmat. Op de envelop het logo van de politie, het betrof een korte brief van zes regels met het verzoek of ik hen zou willen bellen. Afzender: Dienst Regionale Informatieorganisatie (DRI), Eenheid Rotterdam:
Begin april van dit jaar kreeg Femke, aangesloten bij de klimaatbeweging, onverwacht de inlichtingendienst op bezoek die haar tevergeefs verzocht informant te worden. Haar relaas.
Drie jaar geleden sloot ik mij aan bij wereldwijde de Fossielvrij-beweging. Met acties wil dit netwerk van lokale groepen de positie van de fossiele industrie verzwakken. Ik had me op het laatste moment ingeschreven voor een klimaatweekend in april 2016 in de bossen bij Austerlitz. Daar ervoer ik voor het eerst hoeveel kracht het geeft om samen met gelijkgestemden aan het klimaat te werken.
Zoe werd door de Regionale Inlichtingendienst (RID) uitgenodigd een gesprek aan te gaan over de gezamenlijke opbouw van een grote klimaatbeweging.
Begin 2019 werd ik gebeld door een persoon met een onbekend nummer. De man aan de lijn zei van de politie te zijn en graag met mij in gesprek te willen gaan. Ik had op dat moment geen idee waarover dit zou kunnen gaan en was bang dat het met iemand uit mijn omgeving te maken had (diegene is al vaker met politie in aanraking gekomen).
De inlichtingendienst heeft in Utrecht een activist met een fysieke beperking met bloemen en geld proberen in te palmen als informant.
Op 12 november 2019 werd er aangebeld bij de woning van Pieter in Utrecht. Voor de deur stond een man met een bos bloemen. Op de verpakking prijkte het logo van Bloomon. De man glunderde, alsof hij een goede daad aan het verrichten was. Pieter begreep het niet en vroeg de man drie keer of de bloemen wel voor hem bestemd waren. De man bevestigde dit en noemde mijn voornaam als bewijs.
In juni bericht het NRC dat klimaatactivisten van onder meer Extinction Rebellion, Code Rood en Fossielvrij Nederland door de politie actief benaderd zijn om informant te worden. Maar ook met vreedzame vegan activisten zoekt de politie regelmatig op indringende wijze contact. VEGAN Magazine sprak meerdere van hen en geeft tips wat te doen wanneer je door de politie benaderd wordt.
Radicale klimaatactivisten zouden het imago van Milieudefensie schade kunnen berokkenen. Om die reden deed Freek, medewerker van de milieuorganisatie, er goed aan informant te worden. Wat Freek natuurlijk weigerde.
De afgelopen weken werd duidelijk dat een nieuwe spionnen afdeling van de politie informanten werft onder klimaatactivisten. En daarna dat de Nederlandse terroristen bestrijders ze als een ‘bedreiging’ zien. Met als verwachte resultaat een serie krantenartikelen over ‘extremistische klimaatactivisten’. Eerder dit jaar was er een vreedzame bezetting van een varkensstal in Boxtel. En ook toen was de roep op stevige straffen en de sfeer van terreurdreiging niet van de lucht.
Denk je alles gehad te hebben wat betreft de aandacht van de politie geheime-diensten staat “Bert” ineens weer voor je neus. Precies aan het begin van mijn vaste postroute.
“Hoi Obed! Ken je me nog?” Graaft in geheugen, ik ben nou een keer slecht met gezichten onthouden. “Bert! van de politie!”
“Eeeeh oh ja, denk ik.” “We hebben toen nog koffie gedronken in het hotel.” “Oh die politie.” De herinneringen komen terug.
De Nederlandse politie doet aan social media surveillance en werkt hierin samen met de social media monitoring bedrijven Coosto, OBI4wan en HowAboutYou. Dit blijkt uit onderzoek van Buro Jansen & Janssen.
De Nederlandse bedrijven Coosto, OBI4wan, HowAboutYou, Buzzcapture bieden monitoring tools aan op het terrein van reputatiemanagement of webcare. Deze worden afgenomen door bedrijven en overheidsorganen die negatieve publiciteit willen tegengaan. Essentieel onderdeel van het reputatiemanagement is de sentiment analyse. Bedrijven verzamelen data die worden voorzien van een label goed/positief, slecht/negatief en neutraal. De labels dienen om de publiciteit over een product of dienst te volgen. Daarbij gaat het natuurlijk vooral om negatieve berichtgeving, waar een producent snel op wil reageren.
Toen ik betrokken was bij de organisatie van Rock Against Racism dat plaatsvond in maart van dit jaar werd ik benaderd door, wat ik toen nog dacht, de reguliere politie. Ze belden over dat ze aanwijzingen hadden dat extreemrechts op het festival af zou komen. Tof op zich zo’n waarschuwing en de informatie bleek ook nog te kloppen want er kwam een handjevol van dat extreemrechtse spul op het evenement af. Dat ze geen uniform aanhadden en alleen hun voornaam noemden was wel wat vreemd.
“ als het loopt als een aivd’er en praat als een aivd’er,
dan is het een aivd’er”
citaat uit Intelligence, politie en veiligheidsdienst:verenigbare grootheden? Thijs Vis
Vorige week was het zover: de ct-infobox bestaat 10 jaar en dat wordt groots gevierd. Alle betrokkenen komen op een geheime locatie bij elkaar en zullen onder het genot van een glas Dom Perignon toasten op het succes van de ct-infobox. Tien jaar is ook een mooi moment voor een evaluatie en deze zal gepresenteerd worden door de onderzoekers Sander Flight en Christianne de Poot. Maar terwijl de buitenwereld wacht op de officiële evaluatie zaten wij ook niet stil.
Afgelopen zomer werd ‘Carlijn’, fotografe in opleiding, door de RID Amstelland benaderd met de vraag of zij voor hen foto’s wilde maken van linkse activisten. Carlijn weigerde resoluut, maar hield een naar gevoel over van het huisbezoek.
Op maandag 23 juli 2012 was ‘Carlijn’ naarstig bezig met haar studie, toen er rond half drie bij haar aan werd gebeld. “Politie!” Carlijn woont in een Amsterdamse buurt waar regelmatig wat voorvalt, zodat ze niet verbaasd was dat de politie aan haar deur stond. Ze ging er vanuit dat het een voorval in de straat betrof en dacht dat de politie bezig was met een buurtonderzoek.
Tussen 2008 en 2010 heeft de Regionale Inlichtingendienst (RID) Midden- en West-Brabant ervoor gezorgd dat een nieuwe politieke groepering in Bergen op Zoom van begin af aan werd tegengewerkt. De groep Vonk kreeg buitengewoon veel aandacht van politie en overheid, en er werd zelfs een informant in haar midden gerund door de RID.
Het verhaal begint in 2008. Een aantal jeugdvrienden (leeftijd 16/17 tot 19/20 jaar) besluit zich te verzetten tegen de komst van de extreem-rechtse Nederlandse Volksunie (NVU) in hun stad.
De actiegroep Vonk, die als partij in 2010 deelnam aan de gemeenteraadsverkiezingen in Bergen op Zoom, blijkt een kleine twee jaar in de aandacht van de RID te hebben gestaan. Een van de leden van Vonk verschafte de politie tegen betaling informatie over de geplande activiteiten.
Een groep jonge mensen was in 2008-2009 buitenparlementair actief in Bergen op Zoom, een kleine stad in Brabant. Zij hebben zich vooral ingezet tegen extreem-rechts, maar hielden zich ook bezig met andere maatschappelijke thema’s. Na korte tijd besloten ze een politieke partij op te richten, Vonk, met de intentie deel te nemen aan de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2010.
Wie organiseren acties tegen de doorstart van vliegveld Twente, op welke wijze en met wie? Een agent van de Regionale Inlichtingendienst benadert met dit soort vragen actievoerders, en spreekt met ze af.
Grote infrastructurele projecten gaan gepaard met een stevig publiek debat. Of het nu om de Betuwelijn, de uitbreiding van Schiphol, de overlast van de AWACS in Schinveld, vuilverbranding in Harlingen of de doorstart van vliegveld Twente gaat, burgers krijgen zelden of nooit gelijk. Het parlement, provinciale bestuurders en gemeenten lijken hogere doelen na te streven, maar die zijn meestal niet gericht op het welzijn van de lokale bevolking.
Je bent een kraker of liever gezegd je woont in een kraakpand. Je staat netjes de media te woord over het pand waar je in woont. Gewoon omdat het je huis is, maar ook omdat het pand een cultuurhistorische waarde heeft. Je bent niet heel actief in de kraakbeweging, je woont prettig en je pand wordt wel eens gebruikt door actiegroepen. Niets crimineels, niets vreemds of verdachts, maar toch zul je er rekening mee moeten houden dat de politie je gaat lastig vallen. Dat overkwam Evert in Utrecht.
Aetzel was een actieve kraker en stadsdromer. Kraken is er niet alleen vanwege woningnood, maar ook voor de stedelijke ontwikkeling. Verstikking van die ontwikkeling leidt tot een langzame wurging van de stad, is de analyse van Aetzel. Als actieve bewoner van Rotterdam zet hij zich in voor een leefbare stad en hij woonde ook een tijd lang in een kraakpand. Het kraakverbod mocht niet ongemerkt worden ingevoerd en Aetzel organiseerde een petitie tegen het verbod.
De controle op inlichtingendiensten kan en moet op vele terreinen verbeterd worden. De zaak ‘Paul Kraaijer’ is een mooie aanleiding daartoe.
Geen commentaar’, zo luidde de reactie van de AIVD op de biecht van Paul Kraaijer in de Telegraaf dat hij ruim 25 jaar als infiltrant voor die dienst in activistisch Nederland had gespioneerd. Kraaijer speelde naar eigen zeggen informatie door van organisaties als AFA (Anti Fascistische Actie), ADC (Anti Dierenproef Coalitie), anti-globalisten en het Kurdistan Informatie Centrum. Pikant detail is dat Kraaijer ook fractie assistent was voor GroenLinks in Zwolle. Bovendien presenteerde hij zich vaak als ‘journalist’. Hij hield een eigen blog bij en schreef voor activistenbladen.