Op 15 of 16 maart 2022 krijgt Dirk een brief van de politie voor een ‘kennismakingsgesprek’ op zaterdag 19 maart op het politiebureau in Burgum (Friesland). “Laatst gaf u een interview bij Omrop Fryslân, over het feit dat defensie een van de grootste vervuilers is en het creëren van bewustwording. Ik begreep dat uw motto is: geen bommen, maar bomen,” schrijft de wijkagente K. Wat het doel van de kennismaking is, staat niet in de brief.
Op 13 april 2022 om 11 uur ’s ochtends ging bij mij de deurbel beneden. Ik woon in een appartement op driehoog. Ik verwachtte een pakket en zonder te kijken of te vragen wie er was opende ik de voordeur. Toen ik vervolgens de deur van mijn appartement opende stond daar een politieagent in burger. Hij vroeg of hij even binnen mocht komen.
Op de internationale dag voor de rechten van de mens is een activist die zich inzet voor ‘Justice voor Sammy’ benaderd door de inlichtingendienst, de AIVD. Sammy Baker (Samuel Seewald) is op 13 augustus 2020 door de politie in Amsterdam doodgeschoten. Twee agenten van de geheime dienst zaten in de ochtend van 10 december 2021 bij hem op de bank en wilden hem werven als informant. Daarna hebben ze met behulp van agenten van de Amsterdamse politie op illegale wijze de camerabeelden van het appartementencomplex waar de activist woont in beslag genomen.
Op maandag 21 februari werd ik plots gebeld door iemand van de politie die zich voorstelde als Nico Lefferts en die aangaf in gesprek te willen met mij als onderdeel van AFA Noord over de komende verkiezingen en te verwachten spanningen tussen partijen als het Forum voor Democratie en ons als antifa beweging.
In 2021 kregen mijn ouders tot drie keer toe bezoek van steeds twee agenten al dan niet in uniform. Volgens de agenten willen ze mij spreken over een twitterbericht over een ‘internationale bijeenkomst’ in de huiskroeg van Johnboy Willemse ‘De Nationalist’ in Ravenstein. Het bericht is niet van mij, maar de agenten zijn naar alle waarschijnlijk bij mij terecht gekomen omdat ik politiek actief ben binnen Antifa.
Denk je alles gehad te hebben wat betreft de aandacht van de politie geheime-diensten staat “Bert” ineens weer voor je neus. Precies aan het begin van mijn vaste postroute.
“Hoi Obed! Ken je me nog?” Graaft in geheugen, ik ben nou een keer slecht met gezichten onthouden. “Bert! van de politie!”
“Eeeeh oh ja, denk ik.” “We hebben toen nog koffie gedronken in het hotel.” “Oh die politie.” De herinneringen komen terug.
Toen ik betrokken was bij de organisatie van Rock Against Racism dat plaatsvond in maart van dit jaar werd ik benaderd door, wat ik toen nog dacht, de reguliere politie. Ze belden over dat ze aanwijzingen hadden dat extreemrechts op het festival af zou komen. Tof op zich zo’n waarschuwing en de informatie bleek ook nog te kloppen want er kwam een handjevol van dat extreemrechtse spul op het evenement af. Dat ze geen uniform aanhadden en alleen hun voornaam noemden was wel wat vreemd.
Afgelopen zomer werd ‘Carlijn’, fotografe in opleiding, door de RID Amstelland benaderd met de vraag of zij voor hen foto’s wilde maken van linkse activisten. Carlijn weigerde resoluut, maar hield een naar gevoel over van het huisbezoek.
Op maandag 23 juli 2012 was ‘Carlijn’ naarstig bezig met haar studie, toen er rond half drie bij haar aan werd gebeld. “Politie!” Carlijn woont in een Amsterdamse buurt waar regelmatig wat voorvalt, zodat ze niet verbaasd was dat de politie aan haar deur stond. Ze ging er vanuit dat het een voorval in de straat betrof en dacht dat de politie bezig was met een buurtonderzoek.
Wie organiseren acties tegen de doorstart van vliegveld Twente, op welke wijze en met wie? Een agent van de Regionale Inlichtingendienst benadert met dit soort vragen actievoerders, en spreekt met ze af.
Grote infrastructurele projecten gaan gepaard met een stevig publiek debat. Of het nu om de Betuwelijn, de uitbreiding van Schiphol, de overlast van de AWACS in Schinveld, vuilverbranding in Harlingen of de doorstart van vliegveld Twente gaat, burgers krijgen zelden of nooit gelijk. Het parlement, provinciale bestuurders en gemeenten lijken hogere doelen na te streven, maar die zijn meestal niet gericht op het welzijn van de lokale bevolking.
Eerder dit jaar werd activist Harold benaderd door een medewerker van de AIVD. Die wilde van hem weten of hij bereid was informant te worden, een ‘nieuwe’ strategie van de geheime dienst.
“Binnen de organisatie hebben we besloten minder te infiltreren, maar meer mensen te werven die ons kunnen vertellen wat mensen en organisaties van plan zijn. We willen iedere twee of drie maanden een gesprek voeren met deze geworven mensen. We noemen ze informanten. Dat is ons nieuwe beleid.”
Je bent een kraker of liever gezegd je woont in een kraakpand. Je staat netjes de media te woord over het pand waar je in woont. Gewoon omdat het je huis is, maar ook omdat het pand een cultuurhistorische waarde heeft. Je bent niet heel actief in de kraakbeweging, je woont prettig en je pand wordt wel eens gebruikt door actiegroepen. Niets crimineels, niets vreemds of verdachts, maar toch zul je er rekening mee moeten houden dat de politie je gaat lastig vallen. Dat overkwam Evert in Utrecht.
Aetzel was een actieve kraker en stadsdromer. Kraken is er niet alleen vanwege woningnood, maar ook voor de stedelijke ontwikkeling. Verstikking van die ontwikkeling leidt tot een langzame wurging van de stad, is de analyse van Aetzel. Als actieve bewoner van Rotterdam zet hij zich in voor een leefbare stad en hij woonde ook een tijd lang in een kraakpand. Het kraakverbod mocht niet ongemerkt worden ingevoerd en Aetzel organiseerde een petitie tegen het verbod.
‘Tijdens het college nog een gezellig gesprek gehad met Eric en vervolgens net de bus gehaald naar huis. Dromerig staarde ik naar buiten over de polder. Ik werd opgeschrikt door het getril van mijn mobiel in mijn jaszak. Het nummer herkende ik niet, maar nam toch op. “Met de geheime dienst,” klonk het aan de andere kant van de lijn. Ik schrok helemaal wakker. Wat, waarom ik, in korte tijd schoten er allerlei gedachten door mijn hoofd. De mannenstem vroeg of hij met mij kon afspreken. Ik wist niet wat ik moest zeggen en zei dat ik hem zou bellen als ik thuis was. De rest van de busreis voelde ik de spanning toenemen, wat moest ik doen? Ik belde een vriend om te overleggen wat te doen. Ik heb niets te verbergen, prentte ik mezelf in, maar waarom wil die geheim agent dan een afspraak met mij?’